Επί 19 λεπτά προσπάθησε ανεπιτυχώς ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ να πείσει ότι είναι ένοχος ο Άσαντ για τις χημικές επιθέσεις, χωρίς καμία απολύτως απόδειξη, παραδεχόμενος προκαταβολικά ότι η έρευνα του ΟΗΕ δεν μπορεί να δείξει κάτι τέτοιο!
Ο Τζον Κέρι, εντελώς άκεφος, σαν να παίζει έναν ρόλο που δεν θέλει και δεν του πάει κιόλας, ανέφερε ότι τα θύματα της χημικής επίθεσης ήταν 1.429 άτομα, εκ των οποίων 426 παιδιά (γεγονός που καταδικάζει ολόκληρη η ανθρωπότητα και θέλει να βρεθεί ο ένοχος και να λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη ο ίδιος και όχι να βομβαρδιστεί ένας ολόκληρος λαός, που την επομένη στιγμή θα βρεθεί αβοήθητος σε ορδές φανατισμένων Ισλαμιστών).
Και τελικά έκανε την μεγάλο ομολογία, ότι το χτύπημα θα γίνει για το ΙΣΡΑΗΛ! Και δευτερευόντως για Τουρκία, Ιορδανία και ...Λίβανο, μιλώντας για μηνύματα αποφασιστικότητας κυρίως προς Χεζμπολάχ και Ιράν...
Και τελικά έκανε την μεγάλο ομολογία, ότι το χτύπημα θα γίνει για το ΙΣΡΑΗΛ! Και δευτερευόντως για Τουρκία, Ιορδανία και ...Λίβανο, μιλώντας για μηνύματα αποφασιστικότητας κυρίως προς Χεζμπολάχ και Ιράν...
"...Γνωρίζουμε ότι το καθεστώς Άσαντ έχει το μεγαλύτερο πρόγραμμα χημικών όπλων σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Γνωρίζουμε ότι το καθεστώς έχει χρησιμοποιήσει τα όπλα αυτά πολλές φορές φέτος και τα έχει χρησιμοποιήσει σε μικρότερη κλίμακα, αλλά εξακολουθεί να τα χρησιμοποιεί εναντίον του ίδιου του λαού του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων όπου όχι πολύ μακριά η επίθεση συνέβη την περασμένη Τετάρτη. Γνωρίζουμε ότι το καθεστώς ήταν ειδικά αποφασισμένο να απαλλαγεί από την Αντιπολίτευση στα προάστια της Δαμασκού και ήταν απογοητευμένο που δεν είχε καταφέρει να το κάνει.
Γνωρίζουμε ότι για τρεις ημέρες πριν από τις επιθέσεις με χημικά όπλα του προσωπικού του καθεστώτος της Συρίας επί του εδάφους, είχαν κάνει προετοιμασίες στην περιοχή. Και γνωρίζουμε ότι τα συριακά στοιχεία του καθεστώτος τους είπαν να προετοιμαστούν για την επίθεση κάνοντας χρήση με αντιασφυξιογόνες μάσκες και λαμβάνοντας προφυλάξεις που σχετίζονται με τα χημικά όπλα. Γνωρίζουμε ότι αυτές ήταν συγκεκριμένες οδηγίες.
Ξέρουμε από που οι πύραυλοι ξεκίνησαν και σε ποια χρονική στιγμή. Ξέρουμε που προσγειώθηκαν και πότε. Γνωρίζουμε ότι οι ρουκέτες ήρθαν μόνο από τις ελεγχόμενες περιοχές του καθεστώτος και πήγαν μόνο σε γειτονιές που ελέγχονται ή προσβάλλονται από την αντιπολίτευση.
Και ξέρουμε, όπως ο κόσμος, ότι μόλις 90 λεπτά αργότερα έγινε χαμός στα social media. Με τα μάτια μας είδαμε τις χιλιάδες των αναφορών από 11 διαφορετικές θέσεις στα προάστια της Δαμασκού . Όλα αυτά δείχνουν και παρουσιάζουν τα θύματα με δυσκολίες στην αναπνοή, ανθρώπους με συσπάσεις, με σπασμούς, βήχα, ταχυκαρδία, αφρό στο στόμα, απώλεια αισθήσεων και θάνατο.
Και γνωρίζουμε ότι ήταν απλοί πολίτες της Συρίας που ανέφεραν όλα αυτά τα δεινά. Και εξίσου σημαντικό, γνωρίζουμε ποιοι είναι οι γιατροί και οι νοσοκόμες που τους περιέθαλψαν - δεν υπήρχαν εκδορές, δεν υπήρχαν πληγές από οβίδα , δεν είχαν κοψίματα, ούτε τραύματα από πυροβολισμό.
Είδαμε σειρές των νεκρών παρατάσσονται σε σάβανα ενταφιασμών, τα λευκό λινά άβαφα χωρίς μια σταγόνα αίματος.
Αντί να ξαπλώνουν με ασφάλεια στα κρεβάτια τους στο σπίτι, είδαμε σειρές των παιδιών που βρίσκονται δίπλα-δίπλα πεσμένα στο πάτωμα νοσοκομείου, όλα τους νεκρά από το αέριο του Άσαντ και να περιβάλλονται από τους γονείς και τους παππούδες που είχαν υποστεί την ίδια μοίρα.
Η Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών γνωρίζει πλέον ότι τουλάχιστον 1.429 Σύριοι σκοτώθηκαν σε αυτή την επίθεση, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 426 παιδιών. Ακόμη και οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν, οι γιατροί, νοσηλευτές και γιατροί που προσπάθησαν να τους σώσουν, έγιναν και οι ίδιοι θύματα. Τους είδαμε να λαχανιάζουν για αέρα, να φοβούνται ότι τη ζωή τους βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Αυτή είναι η αδιάκριτη, ασύλληπτη φρίκη των χημικών όπλων. Αυτό είναι ό, τι έκανε ο Άσαντ σε δικούς του ανθρώπους.
Γνωρίζουμε, επίσης, πολλά ανησυχητικά στοιχεία σχετικά με τις συνέπειες. Γνωρίζουμε ότι ένας ανώτερος υπάλληλος του καθεστώτος που γνώριζε για την επίθεση, επιβεβαίωσε ότι τα χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν από το καθεστώς, αξιολογούσε τις επιπτώσεις και στην πραγματικότητα φοβούνταν ότι θα αποκαλυφθούν. Το ξέρουμε αυτό.
Και ξέρουμε τι έκαναν στη συνέχεια. Εγώ προσωπικά κάλεσα τον Υπουργό Εξωτερικών της Συρίας και του είπα, «Αν, όπως λέτε, το έθνος σας δεν έχει τίποτα να κρύψει, τότε αφήστε τα Ηνωμένα Έθνη αμέσως και δώστε στους επιθεωρητές ελεύθερη πρόσβαση έτσι ώστε να έχουν την ευκαιρία να σας δικαιώσουν. Αντ' αυτού, για τέσσερις μέρες βομβάρδισαν τη γειτονιά, προκειμένου να καταστρέψουν αποδεικτικά στοιχεία, βομβαρδίζοντας τετράγωνο ανά τετράγωνο, σε ποσοστό τέσσερις φορές υψηλότερο από ό, τι είχαν κάνει κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 10 ημερών. Και όταν οι επιθεωρητές του ΟΗΕ κερδίσανε τελικά την πρόσβαση, η πρόσβαση, όπως γνωρίζουμε τώρα, ήταν περιορισμένη και ελεγχόμενη.
Σε όλα αυτά τα πράγματα που έχω απαριθμήσει, σε όλα αυτά τα πράγματα που ξέρουμε, σε όλα αυτά, η αμερικανική κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών έχει υψηλή αξιοπιστία, μεγάλη εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η κοινή λογική. Αυτή είναι απόδειξη. Αυτά είναι γεγονότα.
Έτσι, το κύριο ερώτημα πραγματικά δεν είναι πλέον: τι γνωρίζουμε; Το ερώτημα είναι: εμείς - όλοι μας - τι πρόκειται να κάνουμε γι 'αυτό στον κόσμο;
.....Έχει σημασία ότι σχεδόν εκατό χρόνια πριν, σε άμεση ανταπόκριση με την απόλυτη φρίκη και την απανθρωπιά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ότι ο πολιτισμένος κόσμος συμφώνησε ότι τα χημικά όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν ξανά.
Αυτή ήταν η αποφασιστικότητα του κόσμου τότε, και που ξεκίνησε σχεδόν έναν αιώνα την προσπάθεια να δημιουργηθεί μια σαφή Κόκκινη Γραμμή για τη διεθνή κοινότητα.......Γι 'αυτό έχουμε υπογράψει συμφωνίες όπως η Συνθήκη START, η νέα συνθήκη START, η Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα, που περισσότερες από 180 χώρες, όπως το Ιράν, το Ιράκ και το Λίβανο, έχουν υπογράψει.
Έχει σημασία διότι πολλές άλλες χώρες, των οποίων οι πολιτικές αμφισβητούν αυτούς τους διεθνείς κανόνες, παρακολουθούν. Μας παρακολουθούν. Θέλουν να δουν αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι φίλοι μας, εννοούμε αυτά που λέμε. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με την αξιοπιστία μας και κατά πόσον οι χώρες εξακολουθούν να πιστεύουν τις Ηνωμένες Πολιτείες όταν λένε κάτι. Βλέπουν εάν η Συρία μπορεί να περάσει με αυτό, διότι έπειτα ίσως αυτοί μπορέσουν να βάλουν τον κόσμο σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
Και μην κάνετε κανένα λάθος, σε ένα όλο και πιο περίπλοκο κόσμο της σεκταριστικής και θρησκευτικής εξτρεμιστικής βίας, ό, τι επιλέγουμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε, είναι ζήτημα των πραγματικών τρόπων της δική μας ασφάλειας. Κάποιοι αναφέρουν τον κίνδυνο του να κάνεις πράγματα, αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιος είναι ο κίνδυνος του να μην κάνεις τίποτα;
Έχει σημασία, γιατί αν επιλέγουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου κάποιος κακοποιός και δολοφόνος, όπως ο Bashar al-Assad, μπορεί εξοντώνει με αέριο χιλιάδες του ίδιου του λαού του, με ατιμωρησία, ακόμη και αν μετά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί μας πουν όχι, και τότε ο κόσμος δεν κάνει τίποτα για αυτό, δεν θα υπάρξει τέλος στη δοκιμασία της αποφασιστικότητας μας και στους κινδύνους που θα προκύψουν από εκείνους τους άλλους, που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν.
Αυτό έχει σημασία, επίσης, πέρα από τα όρια των συνόρων της Συρίας. Πρόκειται για το εάν το Ιράν, το οποίο από μόνο του υπήρξε θύμα χημικών οπλικών επιθέσεων, θα αισθανθεί τώρα ενθαρρυμένο, εν απουσία δράσης, να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Πρόκειται για τη Χεζμπολάχ και τη Βόρεια Κορέα, καθώς και κάθε άλλη τρομοκρατική ομάδα ή δικτάτορα που θα μπορούσε ποτέ ξανά να συλλογιστεί τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής. Θα θυμούνται ότι το καθεστώς Άσαντ σταμάτησε από την τρέχουσα ή μελλοντική χρήση αυτών των όπλων ή θα θυμούνται ότι ο κόσμος στάθηκε στην άκρη και δημιούργησε ατιμωρησία;
Έτσι, η ανησυχία μας δεν είναι μόνο για ορισμένες μακριά ωκεανούς της γης μακριά. Δεν πρόκειται γι' αυτό. Η ανησυχία μας με την αιτία των ανυπεράσπιστων ανθρώπων της Συρίας, είναι σχετικά με τις επιλογές που θα επηρεάσουν άμεσα τον ρόλο μας στον κόσμο και τα συμφέροντά μας στον κόσμο. Είναι επίσης βαθύτατα για το ποιοι είμαστε. Είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Είμαστε η χώρα που έχει δοκιμάσει, όχι πάντα με επιτυχία, αλλά πάντα προσπαθούσε να τιμήσει ένα σύνολο οικουμενικών αξιών γύρω από το οποίο έχουμε οργανώσει τη ζωή μας και τις φιλοδοξίες μας. Αυτό το έγκλημα ενάντια στη συνείδηση, αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αυτό το έγκλημα ενάντια στις πιο θεμελιώδεις αρχές της διεθνούς κοινότητας, ενάντια στο πρότυπο της διεθνούς κοινότητας, αυτό έχει σημασία για εμάς. Και έχει σημασία για το ποιοι είμαστε. Και έχει σημασία για την ηγεσία και την αξιοπιστία μας στον κόσμο. Φίλοι μου, έχει σημασία εδώ αν δεν γίνει τίποτα. Έχει σημασία αν ο κόσμος μιλάει έξω καταδικάζοντας (την πράξη) και τότε δεν συμβεί τίποτα.
Η Αμερική θα πρέπει να αισθάνεται σίγουρη και ικανοποιημένη ότι δεν είμαστε μόνοι μας στην καταδίκη (της πράξης των χημικών) και δεν είμαστε μόνοι μας στη θέλησή μας να κάνουμε κάτι για αυτό και να ενεργήσουμε. Ο κόσμος μιλά έξω και πολλοί φίλοι είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν. Ο Αραβικός Σύνδεσμος δεσμεύτηκε, παραθέτω, «να έχει το συριακό καθεστώς την πλήρη ευθύνη για αυτό το έγκλημα".
Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας καταδίκασε το καθεστώς και μας είπε ότι χρειαζόταν, παραθέτω, «να θέσουμε την κυβέρνηση της Συρίας νομικά και ηθικά υπόλογη για αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα".
Η Τουρκία είπε ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το καθεστώς έχει την ευθύνη.
Η παλαιότερη σύμμαχός μας, η Γαλλία, είπε ότι το καθεστώς, παραθέτω, "διέπραξε αυτή την άθλια ενέργεια, και είναι αίσχος να χρησιμοποιεί τα όπλα που η κοινότητα έχει απαγορεύσει τα τελευταία 90 χρόνια σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις".
Ο Αυστραλός Πρωθυπουργός είπε ότι δεν θέλει να καταγράψει την ιστορία ότι ήμασταν, παραθέτω, "το μέρος που έκανε τα στραβά μάτια".
Έτσι τώρα που ξέρουμε τι γνωρίζουμε, το ερώτημα που πρέπει όλοι να θέσουμε είναι: τι θα κάνουμε; Επιτρέψτε μου να τονίσω - ο Πρόεδρος Ομπάμα, εμείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, πιστεύουμε στα Ηνωμένα Έθνη. Και έχουμε μεγάλο σεβασμό για τους γενναίους Επιθεωρητές που υπέμειναν πυροβολισμούς του καθεστώτος και εμπόδια στην έρευνά τους. Αλλά, όπως ο Ban Ki-moon, ο Γενικός Γραμματέας, έχει πει ξανά και ξανά, η έρευνα του ΟΗΕ δεν θα επιβεβαιώσει το ποιος χρησιμοποίησε αυτά τα χημικά όπλα. Αυτό δεν είναι η εντολή της έρευνας του ΟΗΕ. Θα επιβεβαιώσουν μόνο εάν τα όπλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν. Με τον ορισμό της εντολής τους, ο ΟΗΕ δεν μπορεί να μας πει κάτι που δεν έχουμε μοιραστεί μαζί σας το απόγευμα ή ότι δεν το γνωρίζουμε ήδη. Και λόγω της εγγυημένης Ρωσική κωλυσιεργίας κάθε δράσης μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας το, ο ΟΗΕ δεν μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο να δράσει όπως θα έπρεπε.
Έτσι, επιτρέψτε μου να είμαι σαφής. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε προς το Κογκρέσο, να μιλούμε προς τους συμμάχους μας και το σημαντικότερο, να μιλούμε προς τον αμερικανικό λαό. Ο Πρόεδρος Ομπάμα θα διασφαλίσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις, στα δικά μας χρονοδιαγράμματα, βασισμένες στις δικές μας αξίες και τα δικά μας συμφέροντα.
Τώρα, γνωρίζουμε ότι μετά από μια δεκαετία σύγκρουσης, ο αμερικανικός λαός είναι κουρασμένος από τον πόλεμο. Πιστέψτε με, είμαι και εγώ. Αλλά η κούραση δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη μας. Απλή λαχτάρα για ειρήνη δεν την φέρνει και αναγκαστικά. Και η ιστορία θα μας κρίνει όλους εξαιρετικά σκληρά, αν κλείναμε τα μάτια στην απρόκλητη χρήση ενός δικτάτορα των όπλων μαζικής καταστροφής, ενάντια σε όλες τις προειδοποιήσεις, ενάντια σε κάθε κοινή αντίληψη της ευπρέπειας. Αυτά τα πράγματα γνωρίζουμε.
Γνωρίζουμε επίσης ότι έχουμε έναν Πρόεδρο ο οποίος κάνει ό, τι λέει ότι θα κάνει. Και ο ίδιος έχει πει πολύ καθαρά ότι όποια κι αν είναι η απόφαση που θα πάρει για τη Συρία, αυτή δεν θα έχει καμία ομοιότητα με το Αφγανιστάν, το Ιράκ, ή ακόμα και τη Λιβύη. Δεν θα συνεπάγεται χερσαίες δυνάμεις. Δεν θα είναι αορίστου χρόνου. Και δεν θα αναλάβει την ευθύνη για έναν εμφύλιο πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει.
Ο Πρόεδρος ήταν σαφής: Κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να αποφασίσει να λάβει, θα είναι περιορισμένη και προσαρμοσμένη απάντηση, για να εξασφαλιστεί ότι η βάναυση και κατάφωρη χρήση των χημικών όπλων ενός δυνάστη, είναι υπόλογη.
Και, τελικά, σε τελική ανάλυση, έχουμε δεσμευτεί - παραμένουμε δεσμευμένοι, πιστεύουμε ότι είναι ο πρωταρχικός στόχος - το να έχουμε μια διπλωματική διαδικασία που μπορεί να λύσει αυτό μέσω διαπραγματεύσεων, διότι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει απόλυτη στρατιωτική λύση. Θα πρέπει να είναι πολιτική. Πρέπει να γίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και έχουμε δεσμευτεί να φθάσει εκεί.
Ώστε έτσι είναι αυτό που γνωρίζουμε. Αυτό που οι ηγέτες του Κογκρέσου γνωρίζουν τώρα. Και αυτό είναι που ο αμερικανικός λαός πρέπει να ξέρει. Και αυτό είναι στο επίκεντρο των αποφάσεων που πρέπει τώρα να γίνουν για την ασφάλεια της χώρας μας και για την υπόσχεση ενός πλανήτη, όπου τα πιο ειδεχθή όπλα του κόσμου δεν πρέπει ποτέ ξανά να χρησιμοποιηθούν ενάντια στους πιο ευάλωτους ανθρώπους του κόσμου.
Σας ευχαριστώ πολύ".
ΣΠΑΕΙ
